Geçen hafta Belediye başkanı Beyşehir kökenli balık paketleme tesisi kuracak bir yatırımcı geldiğini organize sanayide yer tahsisi yapıldığını ve burada 150 kişinin istihdam edileceğini açıkladı. Sevindirici bir haber. Bu tür projeleri hep destekleriz. Genel manada Seydişehir hem proje fakiri ve hem de lobisi yok. Konya Büyükşehir ve hazine yatırımlarından mahrum üvey evladı konumunu koruyor. Peki, Seydişehir niçin geriye itiliyor? Niçin yapa yalnız? Çünkü Akılcı mantıklı projeler üretilemiyor, boş şeylerle uğraşılıyor. Üretilen projelerin de yeterli olmayışı ilçenin her yatırım yılında geride kalmasına yol açıyor. Ağlamayan çocuğa süt verilmez diye bir laf vardır. Seydişehir ağlamıyor, o reflekse sahip değil. Boynunu büküp oturuyor. Bundandır, her yatırım yılında, yanağından makas alınıyor! Burada belediye başkanını yersiz eleştirmek istemiyoruz çok çabalıyor gördüğümüz kadarıyla o da yalnız kalıyor! Geçmişin hatası yok muydu? Evet var. Hala o olan hazır para döngüsü Seydişehir’i tembelliğe itiyor. Ticaretin hareketlenmesini Alüminyum fabrikası çalışanlarına ve öğrencilerin getireceği paraya bağlayanlar var. Bu sevda hala sürüyor. Diyelim ki fakülteler yaptık ve 1500 öğrenci transfer ettik. 1500 öğrenci, 1500 tüketicidir aynı zamanda tamam, ama 1500 işsizdir de! Çünkü kıt kanaat geçinen öğrenciler gittikleri her il veya ilçede, yarı zamanlı sigortasız işçi olarak çalışırlar. Mevcut işsizlerin iş bulma olanaklarını daraltırlar. Alüminyum çalışanların maaş gelirlerine bakarsak ödünç para gibi gelir geçer. Bu her iki olasılık da, patronların işine gelir. Çünkü ucuz işçilik, sermaye düzeninin idealidir. Esas önemli olan, işsizliği azaltacak endüstriyel sanayi yatırımlarına yönelmeliyiz. Denilebilir ki öğrenci gelmesin mi peki? Tabii gelsin, ama onlara tüccar kafasıyla bakmamak koşuluyla! Üniversiteler bir kentin hem eğitsel ve hem de sosyo kültürel yapısına katkı sağlar. Sınıf atlatır. Her alandaki gerici, tutucu ilişkilerin çözülmesine öncülük eder. Gençliğin dinamizmi, mevcut sosyal düzeni kültürel anlamda ileriye taşır, dönüştürür. Öğrencilere bu açıdan yaklaşmak gerekir. Bir kentin ekonomik geleceğini öğrencilerin üç kuruşuna endeksleyen kafalar, bir başka çağda kalmış demektir. Mevcut TSO’da, sanayicilerin ağırlıkta olduğu bir yönetimin işbaşına gelmesi gerekir. Peki! Var mı gerçek anlamda sanayicimiz? Bunun üzerinde durmak gerekir. Devlet yatırım yapmıyor, Alüminyum yapmıyor,  öteki özel sektör yapmıyor. Yatırım yapmak isteyenlerin girişimleri bürokrasiye takılıyor. Peki, bu kent nasıl gelişecek, işsizlik nasıl azaltılacak, refah düzeyi nasıl yükselecek? Seydişehir Ticaret ve Sanayi Odasına sanayicilerin gelmesi gerekir. Bugünkü yapısı itibariyle çalışma düzeni tipik bir esnaf odası gibi! Tarımsal ve sanayi yatırımlarına yönelmeliyiz.