Düşünün bir. Elinden tutup gezdirdiğiniz torununuza Seydişehir’i nasıl anlatabilirsiniz. Toprak yığınından sonra ortaya konulan beton yığınları arasında hangi eseri ”Bunlar da dedelerimizin yaşadığı evlerdi.” diye gösterebiliriz. Biz yüzlerce yıldır bu topraklarda yaşıyorduysak söyler misiniz hangi mezar taşı yüz yıl önceki ölen bir Seydişehirlinin? Yüzyıl önce yaşayan insanlar hakkında ne biliyoruz.? İlçenin tarihi, kültürel eserleri, çeşmeleri , hanları vs.. yapım kitabesi bile olmayan eserleri biliyor muyuz? Zaman zaman resimlerini çektiğim ve paylaştığım birbirinden değerli konaklar var. Yıkmayı, yerine beton bloklar dikmeyi düşünmeden bunlardan hiç olmazsa birini geleceğe taşımayı neden düşünmedik. Bir tatile giderken uğradığım Safranbolu’da görmüştüm. Tarihi evler restore edilmiş ve topluma kazandırılmış. İmrendim… Burası da bizim eski şehir veya eski köy diyebileceğimiz bir yer yok.! Biliyor musunuz, Seydişehir’le ilgili bir çalışma yapılacak olsa,  başlangıç için belli bir tarihimiz yok. Var olanların çoğu da kaybolmuş.  Olanları da barındıracak bir kent müzemiz bile olmamış.  Kuruluşumuz yok, kurtuluşumuz yok. Tarihe not düşecek bir namımız yok. Kendi kabuğuna çekilmiş, adeta izole edilmiş bir coğrafyada kendimizi tanıtacak zerre kadar çabamız da yok. Geçen yine sohbette andık. Bu memlekette başbakanlık yapmış Ülkenin gelişmesi için fedakârlıklarda bulunmuş Ordinaryüs Profesör Sadi Irmak, Büstü vardın yobazlar kırdılar yenisini bile yapamadık. Yıllardan sonra bir belediye başkanımız bir caddeye ismini verdi bu yeterli değil tabi! Toplumlar geleceğe doğru adım atarlarken geçmişi de arkalarında taşırlar. Geçmiş, hamasi nutuklar atmak için değil, ders almak, ders vermek için taşınır. Bu taşınan yükün tamamına birden kültür denir. Bizim gibi binlerce yıllık tarihleri olan milletlerin elbette çok zengin kültürleri vardır.  Bunları gelecek nesillere taşımak bir lüks değil, bir görevdir. Bu memleketin evladı olarak bir kere daha yetkililere seslenmek istiyorum.  İnsana yapılmayan yatırım çölde bostan ekmeye benzer. Tohumu saçarsınız ama sonunda kum toplarsınız. Kültürel değerlerin fikir emperyalizmi karşısında sahipsiz kalması geçmişin unutulmasına sebep olurken geleceğin de kaygan zemine inşası olur. Bu memlekette hep birlikte yaşıyoruz ve yaşamaya da devam edeceğiz.  İnsanlar geldikleri yerleri unutmamalıdır. Çünkü nereden geldiklerini unutanlar nereye gideceklerini bilemezler. Yine unutulmamalıdır ki, kader insana her zaman aynı rolü vermez.