Sağlıkta çağ atladık” denilen dönemde insanlar tedavi görememeye, hastalıkların pençesinde kıvranmaya ve özel hastanelere büyük paralarla tedavi olmaya mahkûm hale getirildiler. İlçemiz de hadda ilimizdeki sağlık kuruluşlarıyla ilgili her geçen gün yeni şikâyetler alıyoruz. Bazıları hastanelerin tıkır tıkır işlediğini” iddia etse de hastanelere yolu düşenler, gerçeklerin farkında. Son dönemde bir yeni sorunumuz daha gün yüzüne çıktı. Doktor istifaları Doktorlar istifa ediyor, özel hastanelere geçiyor hatta ülkesini terk edip, yurt dışında çalışmaya gidiyor. Bu durum ürkütücü boyutlara ulaşmış durumda. Sayının 4 binleri bulduğu ifade ediliyor. Peki doktorlar neden istifa ediyor. Bu konuyla bir doktor, üşenmemiş uzun uzun doktorların yaşadığı sorunları ve istifaların nedenlerini yazmış. Şimdi sizi doktorun kaleme aldığı yazısıyla sizleri baş başa bırakıyorum: “Son üç ayda dört bine yakın doktor devletten ya emekli oldu ya da istifa etti. Bunun nedenlerini incelemek istedim. Bu gerçekten halk sağlığı için büyük sorun. Artık bizi tedavi edecek doktorları bulmakta gerçekten zorluk çekeceğiz. Evet, bazıları diyebilir yılda bin hekim mezun oluyor yerlerini doldururlar diye ama o iş gerçekte öyle olmuyor. Bu sadece yeni mezun doktorun birçoğunun hem artırılan kontenjanlar ve yeterli öğretim üyesi olmadan mezun olan genç doktorların yetersizliğinden kaynaklanmıyor aynı zamanda usta çırak ilişkisi içindeki tıp mesleğinin deneyimlerini yeni kuşaklara aktarmasındaki güçlüklere de neden oluyor. Öncelikle niye son üç ayda bu kadar çok hekim ya emekli oldu ya da istifa etti bunu inceleyelim. Bunun en büyük sebebi iki yıldır istifa ve emekli olmanın yasaklanması diyebiliriz. İki yıldan beri ayrılmak isteyen hekimler önlerinin açılması ile bu isteklerini yerine getirdiler. Birçokları pandemiden dolayı hem hastalık kapmak ve hem de yoğun çalışma temposu nedeniyle sağlıklarını kaybettiler o yüzden ayrılıyorlar. Tabi en önemli neden birçok genç hekimin başta Almanya olmak üzere birçok Avrupa ve Amerika hastanelerinden teklif alması, oradaki iyi imkânları değerlendirip o ülkelere göç etmesi. Yine birçok doktor arkadaşın özel hastanelerden teklif alması onu değerlendirmesi. Hiç azımsanmayacak bir oranda hekimin de muayenehane açmak için hastanelerden ayrılması. Devlet hastanelerinde doktorlara ödenen maaş çok az. Bunu devlet önceden döner sermayeden ödediği ödenekle kapatmaya çalışıyordu ama bu döner sermayeden ödenen para gerek Suriyelilerin tedavisinde gerekse SGK’sını yatırmayan insanların tedavisinin ödenmesinde kullanınca çok düştü. Yani doktorlar ve sağlık çalışanları kendi tedavi ettiği hastanın tedavisinin masraflarını da üstlenmek zorunda bırakıldılar. Bu da büyük bir haksızlığa ve gelir kaybına sebep oldu. Bir de buna son alınan kararla sağlık çalışanın döner sermayeden aldığı pay yükseltilip doktorun payı düşürülünce iş iyice çığırından çıktı ve devlet hastanesinde çalışan hekimlere bir şey kalmadı, geçim zorluğu çekmeye başladılar. Döner para getirmeyince çok çalışmanın gereği kalmadı. Devlet de doktoru zorla çalıştırmak için randevuları on beş dakikadan beş dakikaya indirince çalışma barışı ve hastaya yeterli, zaman ayırma durumda kalktı. Mesleki tatminsizlik hasta ile daha çok kavga etme durumları oluştu bu yüzden de hekimler ki hemen hepsi çok değerli hekimler bir bir ayrıldılar. İktidar mensupları için bu durum çok fark etmiyor zaten kendi tedavilerini özel doktorlarında yaptırıyorlar hatta bazen de istiareye yatıp ‘Rabbim Cleveland dedi” diye Amerika’ya da gidebiliyorlar. Parası olmayıp ta devlet hastanesinden başka gidecek yeri olmayan gariban halka oluyor. Onlar ya dışarıda çalışma fırsatı bulamış hekimlerin ya yeni mezun deneyimsiz hekimlerin ellerine kalıyorlar bu arada çok az da olsa idealist kalmış hekim de var ama sayıları çok az. Onları da devlet oradan oraya sürüp iyice çileden çıkartıp ayrılmaya zorluyor. Bakalım bu durum ne kadar sürecek? Bunun sonuçlarına sağlık sistemi ne kadar dayanacak? Bu durumun tek çaresi sağlık çalışanlarının göstergelerini 3600’e çıkartmak doktorların göstergelerini tıpkı hâkimler gibi 7200’e çıkartmak ve döner sermayeye mahkûm olmalarını engellemektir. O şekilde emekli olunca daha iyi maaş alacağını bilen, gelecek endişesi olmayan doktor devlette daha çok kalır zor şartlar katlanılabilir olur. Yoksa sağlığımızı emanet edecek doktor bulmakta çok zorlanırız.”