Nerede yaşar insan
Yeryüzünde, güzelliğin seyrinde
Bir de merhametli gönülde
İnsanın kökü nerede
Evrenin doğuşunda
Bir de gönül dermanında
Nereye bakar insan
Gökyüzüne ve ufuktaki umuda
Bir de akıp giden hayata
Ne ister insan gökyüzünden
Ilık bir esinti, bir de ayın ondördü
Nedir insanda sonsuz kılan umudu
Huzurlu bir sevdadan gayrı
bir de yoldaşlık bağlılığı
İnsan nerede bulur mutluluğu
O coşkun heyecanı ve arzuyu
Aşkın, cesur sadakatinde
bir de bilgeliğin sadeliğinde
Ah ateşle suyla konuşur da insan
Bir tek açılamaz kendi kendine
Nedir insanın kendinden sakladığı
Ve nereye kaçsa da kurtulamadığı
Odur ki, kanayan bir vicdan azabı
Unutamadığı sevda yarası