Gönülden bakarsan bana, kendini görürsün, kendine bakarsan, gönlünde beni görürsün. Sen istesen de istemesen de evren, doğa ve hayat bir birlik, bütünsellik, iç içe geçen bir etkileşim ve iletişim içindedir. Varlığın birliği süreklidir ve senin iraden ancak bu birlikteliğin işleyiş yasalarını çözebilir ama birliği değiştiremez veya farklılaştıramaz. Varlık birliği mutlaktır, bakidir ve gerçektir, ancak varlığın farklılaşarak çoğullaşması yani kesret izafidir, görecelidir. İnsan ille ikiliği değil, esas olarak birliği ve bütünlüğü görmelidir, çünkü ikilik geçicidir, görecelidir. Zahiri âlem ikiliğe bağlı gibi gözükür; iyilik kötülük, sıcak soğuk, artı eksi yükler vb. Sıradan cahil insan hayatı ikilikler üzerinden kavrayabilir. Ancak aydınlanmaya açılan insan, varoluşun ve varlık hareketlerinin sürekli olabilmesinin birliğe bağlı olduğunu, yani varlığın hareketindeki sürekliliğin devam edebilmesinin, göreceli ve geçici olan türlü çeşit ikiliklerin aşılmasına bağlı olduğu anlar ve aslında her şeyin birlik içinde anlam ve hareket kazandığını görebilir. Varlığın birliğini bilinçle kavrayan insan, ikilikten azad olup kemâle ermiş olur.