Geçmişin özlemi biraz hüzün biraz da serzeniş olan Ah o eski bayramlar sorusu, zaman içinde bayramları ortaya koyuyor. Bizim çocukluğumuzda eski bayramlarda, hazırlıklar, günler öncesinden büyük bir telaşla başlardı. Evlerde bayram temizlikleri yapılırdı. İkram edilecek tatlılar, hazır alınmaz baklavalar ve börekler evde hazırlanırdı. Bayramda geniş aile sofraları kurulurdu. Kaybedilen yakınlar bayramlarda unutulmaz, mezarlar ziyaret edilerek dualar okunurdu, Küskünlüklere son verilir, dargınlar barıştırılırdı. El öpenler daha çoktu, yaşlıların kapısı daha fazla çalınırdı ve henüz apartman dairelerine taşınılmadığı için pencerelerden çocuk sesleri duyulurdu. Herkes birbiriyle bayramlaşırdı. Ziyaret edilemeyen yakınların bayramı içine birkaç fotoğraf konulmuş kartpostallar gönderilerek kutlanırdı. Bayramlıklar kömürlü ütülerle ütülenir, yatağın başucuna konur, hatta yeni elbiselere mutlulukla bakılırdı. Bayram sabahı erkenden sevinçle kalkılır, yeni elbiseler, potinler giyilirdi. Eskiden çocuklar yeni bir giysi ya da oyuncak istediğinde ”Bayrama az kaldı” denirdi, şimdiki gibi çocuklar ne isterse hemen alınmazdı. Belki de bu yüzden bayramlıklar daha bir kıymetli olurdu. Erkek çocuklar babalarıyla, dedeleriyle bayram namazına giderdi. Sabah erkenden kalkılan uykuyu alamamış mahmur gözlerle olsa bile hiç ”mızmızlanmadan” bayram namazına gidilirdi. Namaz Sonrası tüm aile büyükten küçüğe sırayla bayramlaşır, hediyeler, harçlıklar verilir ardından özenle hazırlanmış kahvaltı sofrasına oturulurdu. Kahvaltıdan sonra da hemen sokağa çıkılırdı. Kapı kapı bütün komşular, akrabalar, nineler, dedeler ziyaret edilir, elleri öpülür, gönülleri hoş edilirdi. Büyükler de çocuklara harçlık, şeker, mendil verirdi. Bayram boyunca kapılardan çocuk eksik olmazdı. Mantar tabancaları bayramın en iyi oyuncağıydı. Patlama sesi hiç durmaz bayramın canlılığı zihinlerde yer edilirdi. Bilgisayar başında yalnız oynanan oyunlar yerine sokakta akranlarla çelik çomak, kovalamaca, dokuz kiremit, saklambaç, evcilik oynanırdı adeta ekip ruhu yaşatılırdı. Günümüzde insanların yaşam alışkanlıkları gelişen teknolojiyle birlikte değişti. Yüz yüze sıcak ilişkilerden uzaklaşıldı. Çekirdek ailenin, hısım akraba ziyaretlerinden uzak tatile çıkma sevdası oluştu. Ve bu yüzden de el öpenler azaldı bu yüzden büyüklerin bayramları daha bir ”buruk” geçer oldu. Köylerden şehirlere göçler başladı. Apartman hayatıyla birlikte komşusunun kapısını belki de hiç çalmayan ”şehirli” komşular oluştu. Ziyaret edilemeyen yakınlara kartpostal göndermenin yerini, telefondan, Whatsapp’dan yapılan bayramlaşmalar aldı. ”Nerede o eski bayramlar” sözü bizim yaşıtlarımızın akıllarından hiç çıkmayacak. O birlik ruhu kayboldu adeta. Hele günümüzde bayramların tadı iyicene kaçtı. Buna rağmen şeker tadında bir bayram dilerim.