Türkiye’nin kaderini belirleyecek büyük seçimlere sayılı günler kaldı. Partiler seçimi kazanma, halkımız geçim derdinde. Siyasi partilerin milletvekili adaylarını açıklaması, ne adayları, ne partileri ne de halkımızı tatmin etmedi. Bana göre bunun tek nedeni adayları parti delegeleri değil, genel başkanların belirlemiş olması. Seçmen TBMM temsilcisini kendi dilediğine göre değil, seçilmişi seçmek zorunda kalıyor. Seçilen vekil de bu durumda kendisine oy verene değil, tek seçici olan genel başkanına karşı sorumlu oluyor. Çok partili demokratik hayata geçtiğimiz 50’li yıllarda “Genel başkan şapkasını koysa seçtirecek” diye espri yapılıyordu. Aradan 68 yıl geçti, değişen bir şey yok. Başkanlık sistemine göre milletvekillerinin yasama ve yürütme erkleri ile önerge vermeye yetkisi yok. Yetki de sorumluluk da cumhurbaşkanında. İcra yetkisi olan bakanlar bundan böyle milletvekilleri arasından değil, tıpkı vali ve diğer üst yöneticiler gibi dışarıdan atanacak. Bu durumda bakanların halka ve parti teşkilatlarına sorumlu olması mümkün mü? Hayır. Sorumlu olacağı tek insan onu atayan cumhurbaşkanı olacaktır. Mademki durum böyle, sormak lazım milletvekili sayısı 550’den 600’e neden çıkarıldı? İşsizlik, terör, pahalılık halkın başlıca sorunları haline geldi. Muhalefet de iktidar da vaat yerine ülkenin sorunlarını nasıl çözecekleri, dövizin, altının, petrolün ne olacağını, somut bir şekilde çözüm önerileri üzerinde halka güven vermelidirler. Asgari ücret ve emekli aylıkları hayat pahalılığına yetişemiyor. Dolar, altın, petrol rekor üstüne rekor kırarken, hiç kimse “bunlardan bana ne” diyemez. Bunlar ekonomiyi belirliyor. Türkiye dışarıdan ithal ettiği malları, kendi üretmek zorundadır. Tarım, hayvancılık politikaları değiştirilerek, ihraç eder duruma gelecek çözümler üretmeliyiz. Kavga, birbirine itham artık son bulup, birlik, beraberlik sağlanmalıdır.