1970’li yıllarda ABD emperyalizmine karşı koymak zordu. Çünkü Sovyet’lere karşı ülkemizde komünizm yasaklanmıştı.  Ben ve arkadaşlarım o tarihlerde ABD ve her türlü emperyalizme karşı hayır afişleri yapıştırıyoruz. İşte o yasak dönemdeki o afiş sözlerinden, ‘’Tam demokrasi,  tam bağımsızlık, kahrolsun Amerikan Emperyalizmi’’ Şimdi herkes diyor ya. O zamanlar zor. Söylemek zor. Yakalanırsan işkencesi var. Hapis cezası var vs. Ne için mücadele etmiştik, ülkemiz iyi olsun, demokrasi olsun, kalkınsın diye. İnsanlar hak ettikleri düzene kavuşmak için bedel ödemek gerekmez mi? Tıpkı yaşamak gibi… Ülke sevdası için emperyalizmle mücadele edip hayatları harap olan kaç kişi sayabiliriz? Ülke sevdalısı olmayanın hayâl kuramayacağı da ortada. Peki, hayali olmayanın sevdasından, yazarlığından, romanından, şiirinden, kitabından vs. ne olur! Halk her hayâl kırıklığı yaşadığında bir gün gelecek, özledikleri bir düzene kavuşacaklarına inanlardanım. Dünyayı daha anlaşılır bir hâle koymak için kendi aklıyla oynayanlara borcumuz var. Hayâl kırıklığına talip olmak, toplum için bir kurtuluşa niye vesile olmasın.