Hemen hemen gündüz ve gece Seydişehir’de kadınlara şiddet durmuyor. Sanki şiddet kadınların kaderi olmuş. Her gün bir kadın Ya boşanmış eşinden ya da ayrı yaşayan boşanamamış eşinden darp ediliyor. Aile içi şiddet artarak devam ediyor. Her zaman yazıyorum. Bu olayı polisiye önlemlerle aşağı çekemezsiniz. Köklü bir sosyal projeler gerektirir. Sivil toplum kuruluşları, belediye bu tür olaylara sessiz ve duyarsızlar. Kadınlar mı? Onlar zaten iyice alıştı gittikçe de alıştırılıyor herhalde. Bu olaylar karşısında üzülüyoruz. Her yeni bir şiddet olayında sorguluyorum! Kadınlar ne kadar güvende diye. O sözü tekrarlıyoruz! Kadına Şiddete Hayır diyoruz. Dur! diyoruz. Lanetliyoruz. “Elimizden başka ne gelir ki. Siyaset duyarsız, sivil toplum her gün birlik beraberlikten bahseder ama! Bu olaylardan haberi bile yok. İlçede ki kadınlar bir şey yapamıyor. Sadece polisler o mahalleden mahalleye Kades olayı için koşturuyor. Sözün bittiği yere geliyoruz. Ya geleceğimizin teminatı olacak o çocukların durumları ne olacak? Toplum böyle nereye kadar gidecek? Yoksa anne ve babaları gibi mi olacaklar? Sosyal sorunlu bir millet haline geliyoruz. Umudumuz sanki Hak, Hukuk, Adalete kalmış. Kronikleşen bu olayı durdurun kadınlarımız ağlamasın? Kadının şiddet karşısındaki çaresizliğini gördükçe hepten içimiz sızlıyor. Erkeğin kadından üstün olarak görüldüğü toplumsal cinsiyet düzeninde şiddet, erkeğin kadın üzerindeki iktidarını sürdürmesini sağlıyor. Bu aciz bir yoldur.  Oysaki kim üstün kim değil tartışması yerine birbirimizi nasıl daha güzel tamamlayabiliriz çabasında ve idrakinde olmalıyız. Çünkü kadın ve erkek eş değerde ama eş yapıda olmayan ve birbirini mükemmel şekilde tamamlayan iki yarımdır. Bizim birbirimize ihtiyacımız var. İhtiyacımız olan sadece sevgidir. Toplumun bey efendileri sizlere sesleniyorum? Kadın bir ışıktır, söndürmeyin. Kadın bir umuttur, yok etmeyin. Kadın bir annedir, şiddet uygulamayın, öldürmeyin. Başka ne diyelim ki?