Seçim kazanacağız diye ülke ekonomisini zora sokanların maliyeti doların yükselmesiyle 110 milyar TL’yi buldu. Bunun faturası kimden çıkacağını sanırım söylememe gerek yok. Para politikalarıyla dövizin ateşinin düşmeyeceğini Merkez Bankası da nihayet anladı. Zaten fazla rezerv de kalmadı. Net döviz rezervleri 27 milyar doların altına inmiş durumda. Dışardan da döviz gelmiyor, yabancı sermaye kendini zor kaçırmış gelir mi bir daha ülkeme…Gitti güvenilir limanlar aramaya. İçerde durum kötü İşsizlik yüzde 14’lerde Milyonlarca genç boşta Faizler yüzde 24’leri çoktan gördü. Enflasyon 19.50 seviyesinde Tek haneyi görmek hayal oldu. Ya vatandaş? Onu hiç sormayın. Çarşı Pazar ateş pahası… Asgari ücretliye verilen zamlar da buharlaşıyor zira mutfak enflasyonu yüzde 40 seviyelerine dayandı. İnsanlar çaresiz, ücretler yetersiz. Üretici deli mi kredi kullansın? Zaten bankalar da şu durumda kredi vermeye de yanaşmıyor, öz sermayelerini güçlendirme telaşında. Sanayi üretimi düştü, tarımsal üretim çoktan geriledi. Dünyada gıda üretiminde ilk 7 sıralardayken, şimdi gıda almadığımız ülke yok gibi. Ne olacak bu ülkenin hali? Olsun, önemli olan İstanbul’u kazanmak. Ülkeyi yönetenlerin bu gerçekleri gördüğü yok. Tek bildikleri şey sandıkta şaibe var demek. Gerçekleri kabul etmeyen bir ülke yönetimi, işi bilmeyen bir ekonomi yönetimi var. Ne kadar söylesek nafile olan bu ülke insanına oluyor. Tüm sıkıntılar yine vatandaşa. Önemli olan neydi? İstanbul seçimini kazanmak.