Öyle bir zamandayız ki! Hangi ülkeler olursa olsun yaşadığımız dünyada kazanan kin nefret ve kötüler olmuş. Kendi çıkarları uğruna savaşta haklı bir sebep olmuş. Güçlü devletler her zaman halkların gözünde sınıfta kaldı. Ülkelerini idare eden liderler akıllarını kötüye kullandıkça işgal ettikleri ülke insanlarını perişan ediyorlar. Huzurla savaşsız bir yaşamı seçmek yerine kin ve nefretlerini körükleyerek savaşın yayılmasına neden oluyorlar.  Sonuçta kendi ülkelerinde yaşayan insanları göçe zorlayarak toprak, para, yer altı ve üstü maden ve enerji kaynaklarını ele geçiriyorlar. Aklını kiraya veren o küçük devlet adamlarını emperyalist ülkeler destekleyerek savaş oyunu oynatıyorlar. Maalesef savaşın olduğu yerde insanlar mutlu olmuyor. Hele bir de din savaşına dönüşmüşse bir hikâyenin sonu gibi filler tepişiyor çimenler eziliyor. Maalesef insanoğlunun yandığı bir dönemdeyiz. Yine sesleniyorum! Yaşadığımız dünyada insanlığın sevgiye ihtiyacı var. Kimse ölmesin. Kimse öldürmesin. İbadet Allah’la kul arası olsun. Savaş sebebi olmasın. Ülkeler arasındaki güç birlikleri hep sevgiyle olsun! Nefretle değil.