Yağışların olduğu günlerde sosyal medyada kar fotoğrafları yoğunluk teşkil etti. Dışarı çıkmadan evinin penceresinden gördüğünü çeken mi, işe gidip gelirken çektiklerini paylaşan mı ararsınız! Özellikle kar görüntüsü elde etmek için çekime çıkanların fotoğraflarında kar, kar gibi beyazdı. Ve insanlar bu kadar mutsuzluğun arasında bile mutlu. Belki kar her olumsuzluğu örter yeniden mutlu oluruz umudunda. Her neyse hemen aklıma 70’li yıllar geldi. Sabah kalkarsınız, nerdeyse ev boyu kar yağmıştır. Dışarı çıkmak mümkün değildir. Elinize kürek alıp karı kürersin. Böyle açılan yolun iki tarafındaki kar aylarca kaldığı olurdu. Sadece yolu değil, çıkıp damı da, bacayı da küremek lâzımdı. Yoksa evi çökertirdi. Kış yiyecekleri pek yoktu. Genelde turşusu bulunurdu.  Şimdiki gibi turfanda yaygın değildi. Dünyada olan bitenler konuşulur, aya gidiş tartışılır, Demirel veya Ecevit’in meydanlarda yaptığı konuşmalar heyecan ile anlatılır bizlerde dinlerdik. Ekonominin batışı çıkışı o kadar çokça konuşulmazdı, halkı etkilemezdi ki. Genelde odun yanardı. Kömür pek yakılmazdı. Odalar çok iyi ısınmazdı. Sobanın içinde üstünde patatesten, nohuda, bulgurdun mısır patlamasına kadar her akşam hazırlanırdı. Çünkü ev gezmelerinde misafirlik gelenekti. Tombala çekme de ayrı bir eğlenceydi. Almancıların getirdiği teyplerden, pikaplardan müzik dinlemek ayrı bir zevkti. Evet! Gerçekten güzel günlerdi. Belki elimizde cep telefonu, televizyonlarımız yoktu ama radyolardan takip ederdik. Belki de en güzeli sohbetli günlerdi. Kalabalık ailelerdik yalnız değildik. Yemekler bereketli olurdu. Büyüklerimiz bu kadar kalabalığa nasıl yetiştireceğiz diye düşünmezlerdi. Şimdi ya doğalgaz fazla gelmesin aman bütçe açık verir. Su fazla geldi neden? Aman ekonomik lamba alalım fazla elektrik gelmesin. Aman komşu gelmesin masraf olmasın anlayışı doğdu. Toplum şimdi bu halde. Ben her şeyin eskisini istiyorum arkadaş Eskiden herkes mutluydu! Ya bugün?