Korona salgını, sosyal sorumluluk kavramının öne çıkmasına yol açtı. Sosyal sorumluluk, bireylerin topluma karşı olan sorumluluğu şeklinde tanımlanabilir. Sosyal sorumsuzluk, tam tersidir. Topluma karşı olan sorumluluğunu yerine getirmeyenleri anlatır. Korona salgını şu gerçeğin bir kez daha altını çizdi: Her birey, öncelikle kendinden sorumludur. Bireysel sorumluluk sosyal sorumluluğun başladığı noktadır. Korona salgınından korunmak için her bireyin kişisel hijyenine ve sosyal uzaklaşmaya ya da eve kapanmaya itina etmesi gerekiyor. Bu önlem aynı zamanda Korona virüsünün yayılmasına karşı bir önlemdir, bu anlamda sosyal bir önlem ya da sorumluluğu içerir. Ama sosyal sorumluluğun sınırı burada bitmez. İnsanların Korona’ya karşı mücadelede el ele vermesi, bunun somut şekillerde yerine getirmesi de sosyal sorumluluğun bir göstergesidir. Seydişehir halkının her iki anlamda da gereken sosyal sorumluluğu yerine getirmediğini görüyoruz: Sokaklar, caddeler hiçbir koruyucu önlem almayan insanlarla dolu. Herkes her şeyi devletten ve belediyeden bekliyor! Bunu aşmak zorundayız. Çünkü millet ve devlet ile belediye birbirini tamamlayan kavramlar. Devlet ve yerel yönetim her yere elini uzatamıyorsa, onların dolduramadığı boşlukları sivil toplum doldurmak zorundayız. Çünkü virüs bulduğu her boşluğa yerleşiyor, insanlarımıza daha fazla zarar veriyor. Kaymakamlığın ve belediyenin halkı sık sık periyodik açıklamalarla bilgilendirilmesi gerekir. İlçede ne oluyor salgın ne aşamada, insanların durumu ne gibi bilgilere ihtiyaç var.