Hayatı yaşıyoruz ve hayatın gerçeklerini yazmak gerekir. O kadar bezdik ki hayatın gerçeklerinden. Son zamanlarda hayatın çığlığını yaşıyoruz. Akşam yatarken zam geliyor, sabah dolar acaba indi mi çıktı mı? Endişe ile güne başlıyor endişe ile günü zaten bitiriyoruz. Umutla bakamıyoruz! Herkes şaşkın! Hükümete, Belediyeye, Kurumlara, çevremizdeki insanlara ciddi bir güvensizlik ortamı var. Streslerimiz artıyor. Toplum olarak gergin yaşıyoruz. Yaşam kalitemiz düşüyor. Özgüvenimizi de alıp götürüyor. Yeni evlenmiş tanıdık bir ailenin çocuğuyla karşılaştım. Nasılsın abisi dedim! Çok dertli. İş bulamadım abi, akşam eve nasıl ekmek götüreceğim derdinde iken nasıl iyiyim diyebilirim dedi. İktidar 20 yıldır yalnız bırakıldı. İstediği gibi hareket etti ve çok hata yaptı. Muhalif olanlarında iç sorunlarla uğraşması halkı çaresiz bıraktı. Bu durumda kimse kimseye sen şöyle yaptın böyle oy verdin deme hakkına da sahip değil. Seçime giderken doğru aday ile halkın karşısına çıksaydın bu halk seni elinden geldiğince de desteklerdi. Ne çabuk hafızamızı kaybettik. Bize Ekmeleddin'i övme görevi verenler Muharrem için sövmemizi beklemişti. Halk da dedi ki! Kardeşim sen kendi iç özünü kaybetmişsin karşı çıktığın AK Parti alanında siyaset yapmaya çalışıyorsun gerçeği dururken bu adaya oy verilir mi? Çok zaman kaybedildi! Şu anda 6 muhalefet partisi parlamenter sistem üzerinde çalışıyor. Çağrım şu! Bir an önce genç ve dinamik kadroların önünü açarak kaliteli aday getirmeniz gerekir. Süreç hata istemiyor! Size de sözüm var! Halktan uzak yakışmayacak sözlerinizi çok duyduk! Yönetim becerisini de kaybettiniz! Ve diyorum ki; Artık yeter! Çekilin kenara.