Üretmekten başka çaremiz yok

Türkiye’nin bu günkü duruma gelmesinin nedeni, deforme edilmiş, bireyselleştirilmiş özelleştirme politikalardır.

Cumhuriyetin kurucu kadrosunun önemli bir ismi olan Celâl Bayar, ülkenin özel teşebbüsün önderliğinde kalkınabileceğine inanıyordu. 1923’te toplanan ismin iktisat kongresinde onun görüşleri ağır basmış; cumhuriyetin üzerine oturacağı toplumsal sistem, kapitalizm olarak belirlenmişti. Tutmadı, 1930’lu yılların başlarından itibaren devletçiliğe yönelimdi. Bu doğrultuda başarılı sonuçlar alınmışken, ABD’nin tezgâhladığı 1946 karşıdevrimi ile süreç tersine döndü. Özal’ın ANAP’ına kadar karma-ekonomi modeliyle idare edildi. Türkiye Özal iktidarı ile yeniden neoliberalizmin kollarına terkedildi. Özal’ın; “nerede ucuzunu bulursam oradan alırım” zihniyeti ile devlet işletmeleri kendi haline bırakıldı. Milli üretime boş verildi. Her şeyi ile dışarıya bağlı, dış-borç kolik bir Türkiye yaratıldı! Özal’ın mirasına, en son, AKP sahip çıktı. Erbakan ekolünden gelmelerine rağmen, onun “Milli Görüş” ilkesi terkedildi; Özal’ın çizgisi güncellendi. Bugünkü ekmek, yağ, benzin vb. kuyruklarının nedeni bu! Üretemezsen, üretenlerin kulu-kölesi olursun! Üretemezsen, ekonomini çevirmek için dışarıya borçlanırsın… Türkiye’nin bu günkü duruma gelmesinin nedeni, deforme edilmiş, bireyselleştirilmiş özelleştirme politikalardır. Kuyruklar da gösteriyor ki, Türkiye’nin ekonomik bakımdan ayakları üzerine kalkması için üretmesi gerekiyor. Bu yolla cari açık makasını daraltıp enflasyonu indirmesi gerekiyor. Bunu iktidar yapamıyor. Peki, seçimi kazanırlarsa muhalefet yapabilecek mi? Şu an ummaktan başka bir şey elimizden gelmiyor. Bugün eğer 5 litrelik bir yağ tenekesi için millet birbirini ezer hâle geldiyse, bunun sorumlusu ön planda Batı’ya teslim olan AKP, geri planda toplumsal sistemdir! Muhalefete de bu açıdan yaklaşmamız gerekiyor. Üretmekten başka çaremiz yok.