İki beyaz kelebek gördüm bu gün Beyaz iki kelebek birbirinin peşinde. Bense deli sessizim, bu iyiye işaret değil… Serçeler sesimi çaldığından mıdır nedir Daha bir ürkektiler çimlerin arasında. Köpek parkında ayakkabılarımı çıkardım Çocukların kaydıraktan kayması niyetine Bir sigara yaktım Çocuklar da ürkektiler. Anne , abla kim varsa yanında , onun gözüyle yüzüme baktılar Gördün mü ? Dinmeyecek bu sessizliğim ve de Ruhumda çoğalan gökkuşağı. Geceyi hiç sorma ! Kalın , siyah bir örtü atmış üstüme Örtü meselesini sonra anlatırım , dedim ya  parktayım. Mevsim baharmış , kime bu bahar ? Baharda  onca  kan mı akar… Ağaçlara ,  parklara , bahçelere Kuş kafalılara diyesim var , kuşlara üzülürüm. Ne çok yürüdüm bu gün Kaç kilometre diye sorma ,  bilmiyorum. Ayağımda  “ adım sayar “ mı var  ? Bir kadınla  tanıştım  iskeleye inen asansörün kapısında Dünden eskiydi yüzü, Siyah saçları taranmışla taranmamış arası Yat ta çalışıyormuş. Gözlerine bakmadım bile bile İçini içimde görmekten kaçtım sanırım. Biliyorsun ben “göz severim”. Bir bardak çay ikram etmek istedi Ben de içmek… Sanki uzun zamandır tanışıyorduk Oysa sadece iyi günler dilemiştik birbirimize Ve  tanımadığım bir kızın fotoğrafını çektim “thank you “ dedi İngilizce. İngilizce neden evrensel dildir sence ? Kız Tayland’lı sanırım Selfie yaptık balıkların evinin bahçesinde. Su gibi duruydu yüzü , güzeldi. Dinmeyecek bu sessizliğim… Parklarda sabahlayan insanlar çoğalıyor habire, Mezarlığın girişindeki kamelyayı ev yapmışlar ; Giyiniyorlar, soyunuyorlar … Gün ortası tatlı uyku Acı uyku, Kaçak uyku … İkincisi  benimkisi . Zil çalacak az sonra Sessizlik  hadi kalk !  Okul kapısına gidelim Çocukların sesini seveceğim.  Biliyorum  yine de dinmeyecek bu sessizliğim.