Bu köşe yazımda belediye başkanlığımızın şehir içi trafiğin yoğunlaşan sorunlarını ve master projesini yazacaktım. Güzel bir çözüm önerili planlamaydı. Ülkemiz de şiddetli günler gündemi sarsınca bu konuyu gelecek haftaya bırakmak zorunda kaldım. Olaylar şiddetliydi! Türkiye demokrasiyle, fikirlerle, projelerle değil de sanki olaylarla, entrikalarla, çeşitli senaryolarla krizin içerisinde çalkalanıp duruyor. Siyaset tahammülsüzler içerisinde. Eğer siyasiler birbirlerine tahammül etmezlerse başka bir senaryolara tahammül etmek zorunda kalacağız. Yıllardır kutuplaştırıcı diller insanları sanki bıçak gibi birbirlerine biliyor. Her kesim ateşten bir top patlayıverecek. Bakın amacım burada kimseyi suçlamak değildir. Biz bu senaryoları 1970 li yıllarda resmen yaşadık. Oturup konuşulacak yerde demokrasiyi yaşatacak yerde linç politikası yapıldı! Sonuç mu? herkes kaybetti. Avrupa’ya göre çok geri kaldık. Bugün ise siyasi bir muhalefet partisinin genel başkanı saldırıya uğradı. Diğer bir siyasal partinin milletvekili, babasının mezarında dua bile okuyamadı. Saldırıya uğrayıp tehdit edildi. Daha neler neler! Kimse çıkıp bir şey söylemiyor. Olayların sorumluları bir yerlerde cesaret alıyor. Ya da bir yerler de boşluklar var. Bakın bir dönem Pakistan’da muhalefet lideri Be nazir Butto bir seçim propagandasında otobüsünün içerisinde öldürüldü. Sonra ne mi oldu? Ülkeyi yöneten askeri cunta generalleri ülkeyi terk etmek zorunda kaldı. İnsanlar büyük yara aldı. Neden? Çünkü birbirlerine tahammül edemediler de ondan. Asıl meselemiz normalleşmektir. Televizyonlarda izlediğimiz mafya dizileri var ya! İşte ülkede ona benzer olaylar yaşanıyor. Her olay dört nala koşuyor. Çalkantı bir türlü durmuyor. Demokrasi sandıkla da gelmez? Baharı yaşadığımız günlerde umarım siyasi iklimimizde normale döner. Lütfen oturun sorunları baştan aşağı çözün? İnsanlar tükendi!