Lise çağlarında içine sığmadığım, teneffüs aralarında bile okumaktan daima zevk aldığım dünya klasikleri romanlarım, çoğu kez yurt dışında bir semtte romanın baş karakteri olur ve maceradan maceraya koşardım okudukça... Seydişehir'de dünyaya gözlerini açmış Taşağıl köyünde çocukluğunu doya doya yaşamış biri olarak okul hayatımız başladığında şehirde yetişen apartman çocuklarından hem çok şanslı hem de onlardan çok daha önde olduğumuzu anlamıştım. Özgüvenin vermiş olduğu rahatlıkla 3 silahşor gibi ayrılmadığımız çocukluk arkadaşlarım vardı. Okulun ilk gününde tüm çocuklar anne baba diye ağlarken biz koşa koşa girdiğimiz sınıfta anlam veremiyorduk bu ağlayan çocuklara ve arkadaşım ile birbirimize bakıp sorguluyorduk; Deli mi bunlar ne güzel okula başladık işte diye... Aslında köyde özgürce ve güven dolu oynarken hayata çoktan hazırlanmış, kimseye bağlı ve bağımlı olmadan yaşamayı öğrenmiştik. Eşimle Antalya'da 1 yıl evli kaldıktan sonra karar verdik. Ben 6 yıl Muğla'da ve 10 yıl Antalya'da yaşamış olmanın verdiği memleket özlemi ile eşim de 15 yıllık turizm deneyimini ve mesleğini bir kenara bırakarak Seydişehir'e taşınma kararı aldık. Çünkü olmasını istediğimiz çocuklarımız biz gibi olmasa da kosmopolitan güvensiz ve kimsesiz olunan büyük şehirlerde büyümeyecekti. Butik bir hayat yaşama kararı, aldığımız en güzel kararlardan! Seydişehir bize annelerimiz, babalarımız, abilerimiz, ablalarımız çocuklarımıza dede, nine, teyze, hala, yenge, amca ve dayı ile dopdolu! En önemlisi az da olsa kendi toprağını ekip dikme üretme imkânı buluyoruz. Çocuklarım dayısının ineklerinin sütünü içiyor, dedesinin arılarının balını yiyor, yengesinin el açması gözlemlerini yiyor, ektiğimiz patates soğan sebze ve meyveleri tüketiyor. Çocuklarımız toprak ile temas edip gönlünce eğlenebiliyor. Yıllar öncesinde köy enstitüleri vardı. Eğitimin ve öğretimin öğrencilerin yaşamlarına gerçekten dokunur cinsten! Çeşitli mesleki beceriler deneyimlenerek öğretilirdi. Ahh İsmet paşa Köy enstitüleri gibi UNESCO tarafından gelişmekte olan ülkelere önerilen bu özgün eğitim, halkımıza çok büyük yararı olan bu eğitim kurumları, en çok da yerli-yabancı para babalarının çıkarına dokunduğu için nasıl da onayladınız kapatılmasını! Kapatılmasında emeği geçen tüm hainlerin üretmeyen, dışa bağımlı hale getirilen, gençleri teknoloji ile zehirleyen, adet örf ve ananelerimizin yozlaştırıldığı, pırıl pırıl zekalarının kirletildiği, kadın ve çocukların cinayete kurban edildiği günümüz Türkiye'sinin inşasında emeği bulunmaktadır. Hakkımızın helal edilip edilemeyeceği tartışılır. Velhasıl dostlar lise sonrasında topuklayıp kaçtığımız bize çok küçük gelen şehre daha minimal bir yaşam için koşa koşa geri geldik. İyi ki de geldik! Bir gün herkes zamanında bir köyden çıktığını anlayacak dışa bağımlı bir ülke olduğumuz bu günlerde üretimin ve üreticinin desteklendiği bol bereketli aydınlık yarınlara hep birlikte kavuşmak umudu ile. Kocaman sevgiler