Bir Süavi Saygan geçti Seydişehir’den

Mazide kalan nostaljik bir haberimizdir. Bazı insanlar vardır; geldikleri yerde iz bırakır, gittiklerinde ise bir boşluk…

Süavi Saygan, işte o isimlerden biri olarak geçti Seydişehir’den. Ardında sadece anılar değil, hatırladıkça içimizi ısıtan bir samimiyet, bir dönemin ruhunu bırakarak… Seydişehir sokaklarında yankılanan sohbetler, dost meclislerinde edilen muhabbetler, çay bardaklarının buğusunda kaybolan hayaller… Hepsinde Süavi Saygan’ın bir tebessümü, bir cümlesi vardır. Onu tanıyanlar bilir; gösterişten uzak, sözü özü bir, bulunduğu ortama değer katan bir insandı. Zaman hızlı akıp giderken, bazı yüzler belleğimizde durur. Süavi Saygan da o yüzlerden biri oldu. Bir selamıyla gönül alan, bir hatır soruşuyla insanı insan yerine koyan bir duruştu onunki. Bugün dönüp bakıldığında, geriye kalan sadece hatıralar değil; aynı zamanda bir nezaket, bir duruluk, bir şehirli olma hâlidir. Seydişehir çok insan gördü, çok yolcu ağırladı. Ama bazıları misafir olmadı; şehrin bir parçası oldu. Süavi Saygan da öyleydi. Geçti ama iz bıraktı. Geçti ama unutulmadı. Şimdi bir köşede anılar konuşuyor. Bir fotoğraf karesinde, eski bir cümlede, hafızamızın en sakin yerinde yaşıyor. Ve biz her hatırladığımızda aynı cümleyi fısıldıyoruz: Bir dönemin sessiz tanığıydı. Bir Süavi Saygan geçti Seydişehir’den… Kendisini yakından tanırım. 04 Haziran 1992 yılında Seydişehir ziyaretinde polis tarafından gözaltına alındı. Sonra serbest bırakıldı. Bu fotoğrafı o günlerde çekmiştim. Birde röporatj yapıp Cumhuriyet gazetesinde yayınlandı. Diğer siyah beyaz foto ise gençlik yıllarındaki Seydişehir günleridir. Seni hiçbir zaman unutmayacağız usta sanatçı.