Seydişehir akşamları

Seydişehir akşamlarında göze çarpan bir canlılık görünmüyor. Yaşayan, canlanan bir şehir durumu yok. İlçe halkına özlenen coşkudan uzak bir yaşam biçimi sergileniyor. Eski görkemli müzik dolu geceler, şenlikler gibi eğlenceler uzun süredir bu tür etkinliklere hasret kalan halkımız için bir sevinç kaynağı olması gerekmez mi? Halkın her kesimini kucaklayacak temel etkinlikler sunulması lazım. Yerel sanatçılarımızın yansıra ünlü sanatçılarla halkı buluşturmak gerekir. Yalnız müzik mi? Spor, sanat, kültürel faaliyetler, sinema tiyatro gibi etkinlikler düzenlenmeli! Evet, o görkemli günleri, coşkulu festival ve etkinlikleri özlüyoruz.  Yaşayan akşamları istiyoruz. Neden yoksunuz bu etkinliklerden?  Bu soru hepimizin aklına takılıyor. Şehir olarak eksiğimiz yok, yeşil mavi ile barışık, insanımız gönüllü, istekli, coşkulu. Geriye bir tek yetkililer kalıyor.  Şehre sunulan hizmetler sadece yol, çöp ve benzeri hizmetlerle sınırlı olmamalı.  Halkı şehre katmak, bir araya getirmek, sorunlardan biraz olsun uzaklaştırmak da  yetkili kurumun elinde. İşte birlik beraberlik böyle sağlanıyor. Boş laflarla olmuyor. Okulların açıldığı bu günlerde az da olsa halkımız nefes alsın. Kafalarını sorunlardan dağıtacak bir ortam yaratılsın. Kafelere ve kahvehanelere insanları tıkmayın. Sosyal sorunları gidermez. Hatta artırır. Kıytırıktan açılışlar içeriği boş ziyaretlerle günlerimizi tüketmeyelim! Duyun artık sesimizi! Uyuyan şehir olmaktan sıkıldık.  Avazımız çıktığı kadar bağırıyoruz, yeter bu suskunluk. Deli Dumrul’un hikâyesine benzer uygulamalarla her tarafı paraya çevrilmiş bir ilçe konumundan süratle çıkalım. İnsanlarımıza Seydişehir akşamlarını hayata geçirelim. Herkesin yüzü gülsün. Canlılık gelsin!