1971 yılında Eti Alüminyum fabrikası kurulurken sosyal konutları da beraberinde inşa edilmiş. Bu çalışmada, sağlıklı kentleşme süreci esasları ele alınmış. Yerel yöneticiler buradaki düzenli ve sosyal kentleşmeyi şehir planlamasında örnek almamışlar.

Seydişehir merkezde ise yerel yöneticiler çağdaş kentleşme kriterlerinden uzak sağlıksız çarpık yapılaşmaya devam etmiş.

Alüminyum sanayi ile beraber göç ve artan nüfus sağlıksız yapılaşmayı hızlandırmış.

O güzelim kafesli tarihi Seydişehir evleri ise çok katlı binalara dönüşerek şehrin belleği yok edilmiş.

Yerel yönetimler halkın yaşamına dokundukları oranda sosyal belediyedir. Rant öne çıkarsa imarlaşma çarpık kentleşmeyi getirir.

Alüminyum sosyal konutları, şehir planlamasında düzenli sosyal kentleşmeye geçtiği yıllarda yerel yöneticiler buradan örnek bile almamışlar.

İlçe merkez de düzensiz şehircilik anlayışıyla inşaatlar yapılmış. Özelleşme sonrasında ise o sosyal konutlar bile bugün bozulma göstererek yaşanmaz hale gelmektedir.
İlçe merkezde ise İnşa edilen devasa binalar Seydişehir için en vahim gelişmelere yol açmış. Böyle giderse ilerde sosyal yaşamda çok büyük sorunlara yol açacak gibi.