Bir yazarın kalesi gibi görünse de en savunmasız yeri cümleleridir. Yazarken güçlü sandığım yerlerin yıkılışına şahit oldum kendimden bilirim. Derin nefes almadan başlayamaz insan iç çekişler olmadan, kâğıt ziyan olmadan olmaz kendimden bilirim.

Göğsünde kuş barındıranların,

İklimi kış olup yaza çevirenlerin,

Samimiyet çatısı altına sığınanların

Tertemiz kalbi olanların gününe geç kaldık.

Geç kaldık bazı takvim yapraklarına

Vefanın, sokağında yaşayanlara

Göğe bakarak mutlu olanlara

Güzel adamlara geç kaldık.

Velhasıl…

Çok şeyi yok sayıp eskittik. Ve şiirlerden de birçok şeyi eksilttik. Kurduğumuz hayallerden, istediğimiz çok şeyden vazgeçtik. Kaygılandığımız her an şimdiyi unuttuk ya şimdi de çiçek açacak ya her şey çok daha güzel olacaksa? Kim bilir.