Yüreğimizi dağlayan bir depremle uyumaz oldu tüm Türkiye. Gülemez, yiyemez, ileriye dönük plan yapamaz oldu. Bir korku, bir endişe, umutsuzluğa dair ne varsa iz bıraktı yüreğimizde. Acının tarifi yok. Korkumuz, kaygımız çok ama biliyoruz ki, geçecek, geçmesi için ne yapılması gerekiyorsa yapmaya devem edilecek. Bu yara sarılacak. Herkes, incinen kim varsa yarasına şefkatle üfleyecek.

Bu felaketi yaşayanlarla yaşamayan bir olmaz elbet. Tam olarak bilmesek, anlayamasak da yapacağımız tek şey, daima sizinleyiz diyebilmek ve bunu gösterebilmek. Biraz tökezledik Türkiye’m lakin ayağa kalkmak için eller birbirine kenetlendi ve var gücümüzle ayağa kalkacağız. Bir askerin omuzunda güvenle yaslanan çocuk, boncuk boncuk gözlerle hayata yeniden tutunan nazlı bir bebeksin Türkiye’m. Birliğin ve beraberliğin nice zorluklara siper olduğunu Bir kez daha gördük.