Bahaddin Paslı'nın şiirinden

Sevmek bizden Çok başkanlar geldi geçti serinden Hepsi sana; hizmet için vardılar Kimi cibbildenden, kimi derinden Her biri bir cerihanı sardılar… Kimi; makyaj için çare türetti Kimi asfalt döktü, beton üretti Kimisi de kültürünü köreltti Yüzüne bol boya, cila sürdüler… Kültür dindir; kültür dildir, kültür kült, Kültür yoksa;uygarlık kör, ümran küt. Terakki yoz; izan kısır, irfan kıt Çoğu onu; angaryadan gördüler… Göğsümüzü gere gere:” Bu bizim!” Deyceğimiz; neyimiz var azizim? Şarkı, türkü, beste, güfte, folk, resim Hala horlar, horlandılar, hordular… Yedi asır; ot muymuşuz biz yani Koymamışız; dört satırlık bir mani? Oysa bizdik aşkın, meşkin ummanı Lakin bunlar; aşkı bile sürdüler… Âşıkların; cem olduğu yerdik biz Seyyid Harun Dergâhında erdik biz. Hakk’ı çalar; Hakk’ı dinler; derdik biz Sazımız nar; sözlerimiz kordular. Aşk sultanı Yunus Emre gelecek, Koca bir yıl; bizden feyiz alacak, Yedi yüzyıl, bu da gizli kalacak. Kültür hor ya; yıllar da ker, kördüler. Eller olsa: hiç böyle mi yapardı Gökte bulsa onu yerden, kapardı. Allar - pullar; türbesini çatardı “Kültürüm! ” der, öper başa kordular. Bak; bir günlük gazetemiz yok hala Bir ekranı yaşatırdık, pekala. Ummadığın; bunca akil-ukala “Kültür de ne?” deyip, onu yerdiler Çift tivimiz vardı, üç de radyomuz Battı gitti, vermeyince biz omuz. Vardı elbet, paramız ve pulumuz Vardı da hep makyajına serdiler Şöyle dönüp; bir baksan maziye Gözden ırak; bir köpeksiz köy diye Dört eşkıya; gemi aldı azıya Kanını ve iliğini sordular… Düne değin; son duraktın, yayandın Düne değin; biz bakındık sen yandın. Boyaların döküldükçe boyandın Düne değin, hep ananı sordular… Senin çehren; makyajsız da güzeldi Doğan cennet; doğallığın özeldi. Hakk diledi; talihin de düzeldi Kültürünü; can evinden vurdular Güzelliği; çok boyarsan piç olur Kültürün de; kuşa döner hiç olur. Boyasız da; oy toplamak güç olur Kimi böyle; boyayla oy derdiler… Asıl olan kültüründü, hâsılı Makyaj ile perdeledik asılı. Makyaj zaten, göz boyama usulü Çoğu böyle; ol makama erdiler… İlk kez; Nevzat Akbaş andı kültürü Yapamadı; yoksulluktan ötürü. Muz değil ki; gitsen alsan götürü O; çaresiz alt yapını ördüler… Kocaoğlu çıktı sonra mindere Bayrağını çekmek için göndere. Tarihini verdi Mehmet Önder’e O ana dek, neyin varsa sırdılar… İlk kalıcı yolu yaptı Halıcı Yolları da; birbirinden kalıcı Akademik biri için çok acı Kültürüne; o da soğuk durdular… Ne bedbahtlık nihaidir ne de mut Çıkmadık can için vardır hep umut. Abdulkadir Çat’tan geldi ilk komut Meseleye; ta damardan girdiler                                                                                 O; yıllarca, kültür ile didişti Hem de senin kültürünle yetişti Şansın yaver gitti, yol sana düştü Kem talihin; defterini dürdüler Önce; birkaç kültür evi alındı Restore ve tefriş ifa olundu. Yeni termal kaynakların bulundu Ilıca’ndan; daha sıcak, gürdüler… Kültürle de yetinmedi Başkan Çat Kuğulu’nu genişletti birkaç kat. Piknikçiler diz dizeyken, çok rahat Yer sofrası serip, bağdaş kurdular… Kabristanın; güller gibi bakıldı Yolu bitti; Ferzine ’ne çıkıldı Mal ve sebze pazarların yıkıldı Çünkü basık, çamur, çolpak, dardılar Yolun, suyun halledildi hamdolsun “Kuğu Göl’ün” su toplasın tam dolsun. Kuğuların; yine öyle nam olsun Şahlan artık, bağlarını kırdılar… Şahlan artık; seni birlik bekliyor Şahlan artık; seni bir ilk bekliyor. Şahlan artık; seni illik bekliyor Şahlan artık; bizi aşkla kardılar Paslı der ki: - Şahlan artık, gün senin Dualıdır temellerin, çün senin. Sevmek bizden, yanmak bizim, ün senin Üstümüze; sökün gelse, ordular… Bahaddin Paslı/Gazeteci yazar, Şair